Smeekbedes uit Brabantse dorpen stuiten op bureaucratie: vrachtverkeer dendert door
BUDEL-DORPLEIN / STERKSEL / CHAAM / MAARHEEZE – In steeds meer dorpen in Noord-Brabant is de maat vol. Bewoners spreken van een dagelijks gevecht tegen vrachtverkeer dat door hun straten dendert. De smeekbedes richting provincie en gemeenten om in te grijpen, blijven in de praktijk al jaren onbeantwoord. Het vertrouwen dat er nog iets verandert, brokkelt af.
In Budel-Dorplein davert het al jaren: vrachtwagens maken het dorpsleven ondraaglijk. Ze rijden vlak langs huizen en basisscholen. De straten zijn zó smal dat je je hart vasthoudt als er weer een vrachtwagen voorbij komt. Bewoners klagen over trillingen, schade aan woningen en het voortdurende gevaar op straat. Muren barsten, kopjes rinkelen in de kast en niemand laat zijn kind nog rustig alleen naar school fietsen. Maar een echte oplossing? Die blijft uit.
Ook in Sterksel voelen bewoners zich genegeerd. Ze vroegen om een systeem van ontheffingen om vrachtverkeer te weren. Maar dat verzoek werd afgewezen. De provincie noemt het te ingewikkeld. Er zouden te veel juridische haken en ogen aan zitten. Daarmee verandert er in de praktijk niets.
In Chaam zijn de cijfers ronduit schrikbarend. Bewoners stellen dat meer dan duizend vrachtwagens dagelijks dwars door het dorp rijden. Het merendeel komt uit België, op weg naar de A58. Wat achterblijft: lawaai, fijnstof, trillingen en een groeiend gevoel van onveiligheid. De provincie erkent dat het zwaar verkeer niet thuishoort in de dorpskernen, maar grijpt niet in. Een verbod zou het verkeer slechts verplaatsen, zo luidt de redenering.
In Maarheeze speelt een vergelijkbaar probleem. Het meeste vrachtverkeer rijdt direct de grens met de gemeente Cranendonck over. Daarbij rijden veel vrachtwagens dwars door het dorp om naar de A2 te komen. De smalle dorpsstraten zijn daar niet op ingericht. De bewoners klagen over lawaai, trillingen en onveiligheid. In 2011, nu bijna 15 jaar geleden, werd de onvrede in het dorp inzet van politieke strijd. Terwijl de provincie en de gemeente Heeze-Leende bedrijven lieten uitbreiden, zag gemeente Cranendonck de overlast in Maarheeze verder toenemen. In 2011 sprak een motie van de gemeenteraad duidelijke taal: “Los dit probleem op, maar niet over ons grondgebied.” Sindsdien is het stil echter gebleven, de overlast is toegenomen.
De provincie Noord-Brabant zegt de zorgen serieus te nemen. Maar de praktijk is weerbarstig. Er komt geen duidelijke grens, geen verbod, geen concrete maatregel. Alles is “complex” en “situatieafhankelijk”. Bewoners horen dat al jaren, maar zien intussen hun straten volstromen met vrachtverkeer.
De roep om actie wordt luider. Dorpen vragen niet om luxe, maar om rust. Het vertrouwen dat bestuurders hun verantwoordelijkheid nemen, is echter dunner dan ooit. Want zolang alles blijft bij praten en onderzoeken, verandert er op straat niets.
